Twój pies jest przerażony, gdy zbliża się burza? Zdecydowana większość pupili reaguje w podobny sposób. Skomlenie, nerwowe ruchy i chęć zwrócenia uwagi właściciela na to, że zbliża niebezpieczeństwo. Wiele piesków bardzo trudno jest uspokoić. Co wtedy robić? Mamy wskazówki, które dla wielu osób mogą być zaskakujące. Oto, jak uspokoić psa podczas burzy.
Wiele osób odruchowo uspokaja i przytula psa, gdy ten boi się burzy. Paradoksalnie nie należy jednak tego robić. Wówczas pies „panikuje” jeszcze bardziej.
Co robić, jak uspokoić psa, gdy boi się burzy?
Uspokajanie psa, mówienie do niego, branie na ręce czy przytulanie w większości przypadków da efekt odwrotny od zamierzonego. Jak bowiem wiadomo, burza – zwłaszcza gdy jesteśmy w domu – to nie „koniec świata”. Pies niekoniecznie o tym wie. My jako ludzie – już tak.
Kiedy mówimy do przerażonego burzą pupila, dajemy mu do zrozumienia, że faktycznie coś złego się dzieje. W takiej sytuacji pies może stawać się jeszcze bardziej nerwowy.
Oczywiście każdy pies reaguje inaczej. Są nawet takie czworonogi, na których burza nie robi większego wrażenia. Natomiast w większości przypadków lepszy efekt da nasze naturalne zachowanie. Po prostu siedź spokojnie, ewentualnie zajmuj się – jak co dzień – swoimi sprawami. Po początkowym ataku paniki, piesek będzie stopniowo się uspokajał, gdy zobaczy, że człowiek nie wykonuje nienaturalnych ruchów i nie mówi do pupila z większą intensywnością, niż zwykle.
Dlaczego pies stresuje się, gdy nadchodzi burza?
Najczęściej psy stresują się najmocniej, gdy burza się zbliża oraz później – gdy słychać już lekkie grzmoty. Natomiast w dalszej jej fazie oswajają się z sytuacją. Mimo, że wiele naszych piesków przeżyło w życiu setki burz, za każdym razem reagują podobnie. W tej sytuacji najprawdopodobniej odzywają się w nich zachowania instynktowne. Ludzie zdecydowanie lepiej zapamiętują takie zdarzenia i rozumieją ich przyczyny.
Piesek natomiast wyczuwa naturalne zagrożenie i czuje się w obowiązku ostrzec człowieka. Genezy takich zachowań „najlepszego przyjaciela człowieka” należałoby szukać miliony lat wstecz. Ot, taka ich natura. Choć nie mówią zrozumiałym dla nas językiem, starają się na wszelkie znane im sposoby dać nam znać o zbliżającym się niebezpieczeństwie.
